Buhay Na Hiram, Sino Ba Ang May Karapatan?

Halos magkasunod na balita sa telebisyon ang aking nasaksihan tungkol sa kalunos-lunos na mga sanggol na matapos iluwal ng kanilang mga ina ay tila parang mga ‘used-diaper’ na lang kung itapon.

Ang isang sanggol ay inihagis na lamang ng di pa matukoy na salarin buhat sa ilang palapag ng isang condominium. Ilang araw matapos kong mapanood ang balitang ito ay isa na namang sanggol ang inihagis ng 15-taon na batang-ina galing sa isang umaandar na taxi. Ang di ko matanggap ay kasama pa ng batang-ina ang kanyang diumano’y mga kamag-anak ng kanyang i-dispose ang sanggol. Noong nakaraan lamang ay nabasa ko rin sa internet ang isang 21-taon na ina ang nagtapon ng kanyang sanggol sa ilog at sukat ikalunod nito.

Ganito na lang ba talaga ang pagpapahalaga ng tao ngayon sa buhay? O masyado lang akong sensitibo? Marahil ang iba ay maaring sabihin, “Sus, masyado ka naming sobrang moralista, bakit di ka ba nagkakasala? Besides, wala bang choice at kalayaan ang bawat isa sa atin na gawin ang sa tingin nilang makakabuti sa kanila?

Kaibigan, sa palagay mo ba ay mabuti ang ginagawa mo? Ayaw kong maghusga dahil iyan ay labag sa kautusan ng Lumalang, pero mas mainam na tanungin na lang natin ang ating mga sariling budhi- iyan ay kung meron pang natitira, sana naman ay meron pa.

1 Peter 2:15-16
“Ang nais ng Panginoong Diyos ay pahiyain mo ang mga hangal sa kanilang masamang gawi sa paggawa ng mabuti. Ang bawat isa sa inyo ay may kalayaan hindi para gumawa ng masama kundi maging lingkod Ko.”

Sa Mga Magulang

“Bakit nagkaganoon ang inyong mga anak?” “Ama ng tahanan, maari bang tigilan mo muna ang pagtungga sa serbesang iyan at tingnan mo muna ang lagay ng iyong pamilya?” Ina ng tahanan, mano ba’t tigilan mo muna ang pakikipag tsismisan sa kapit-bahay tungkol sa buhay ng may buhay at asikasuhin mo muna ang sariling ninyong buhay? “Ah, tumigil ka nga, moralistang ewan, bakit? eh sa gusto kong itapon o ipalaglag ang batang dinadala ng anak ko, nakakahiya, ano na lang ang sasabihin ng mga kapitbahay ko, ke-bata-bata ng anak ko eh nabuntis na at wala pang tatay?”
Mga kapwa ko mga magulang, nahihiya kayo sa sasabihin ng inyong mga kapit-bahay subalit sa Diyos, hindi kayo nahihiya? Marahil tama si Mateo ng kanyang isulat, ”Sa Bunga Nakikilala ang Puno.”

Sa Mga Kabataan

Paalala ko sa mga mga kabatan na nasa ganitong sitwasyon. Bagamat lahat tayo ay may kalayaan sa ating nais gawin sa ating buhay. Ngunit sana’y magisip muna kayo ng maraming beses bago kayo sumuong sa PRE-MARITAL Sex. Huwag ninyong hayaang nakawin ng pagiging batang ina ang inyong kalayaan maranasan ang maging isang bata. Ang lahat ng bagay ay may kanya-kanyang panahon at sa mura ninyong edad, dapat kayo ay naglalaro muna at hindi kayo ang nilalaro. Ang pagiging ina ay hindi pa ninyo panahon. Subalit kung ang inyong hangad ay pagrerebelde lamang o dili kaya’y naghahanap lang ng kaukulang atensiyon sa inyong mga magulang, mga anak, heto ang sasabihin ko sa inyo, hindi iyan ang tamang paraan.

At kung sakali mang kayo’y nasa sutwasyong kinalabasan ng inyong maagang kapusukan, pakaisisipin sana ninyo na ang bunga ng inyong desisyon ay dapat pangatawan at hindi dapat na itapon na parang disposable diaper na lamang. Huwag kayong matako’t sa responsibilidad bagkus ay harapin ninyo ng buong tapang at tatag gaya na lamang ng sarap na inyong naramdaman habang ginagawa ninyo iyan.

Sanggol na bunga ng inyong kapusukan ay buhay na bigay ng Diyos at wala sino mang may karapatan kahit ikaw na ina na nagluwal lamang.