Tandang tanda ko pa ang buhay noon. . . Sabi ni nanay mahirap daw ang buhay noon! Kasi ang bigas noon hinahaluan ng mais. Nuong panahon noon ang tao ay nahahati sa maraming klase, ubod ng yaman, mayaman, mahirap at ubod ng hirap. Kami napabilang sa mahirap. Mahirap kasi, kahit ang bigas namin may halong mais kahit papaano nakakabili at nakakain ng tatlong beses sa isang araw. Dahil mahirap kami salawa sa kapatid ko ang namatay sa sakit doon sa probinsya namin sa Bohol. Ang tatay ko anak siya ng American veteran. Dahil sa pag ibig, minabuti ng lolo ko na manirahan sa Bohol. Wala kaming nakuhang benepisyo sa kadahilanang nag awol ang lolo. Sa madaling salita, namuhay sila sa Bohol bilang magsasaka. Oo, malaki ang lupa namin doon pero mahirap pa rin kami. Lumuwas ang nanay ko dito sa Manila sa kadahilanang baka maubos kami sa sakit. Malayo ang hospital at ang way of transpo noon ay balsa (hinihila ng kalabaw). Noon sobra sa tatlong araw bago ka makapunta sa bayan pero ngayon 3tatlong oras na lang!(yan ang technology ngayon). Namasukan ang tatay bilang family driver ang nanay katulong dito sa Manila. Ipinagmamalaki kong pinag-aral kami sa sikap at tiyaga. hindi man ako nag-college dahil sa hirap ng buhay pero masaya ako at taas noo kahit kanino na ang pinakakain sa amin ay galing sa pawis ni ama. Kaya kahit sa iskwater kami pinalaki, may dignidad kaming magkakapatid. Sa ngayon mahirap pa rin ang buhay mahal ang bigas almost P70 pesos na ang first class. At ang pinakamababa NFA. Noon my kakilala ako nakikipila sa tindahan ng NFA bumibili sya ng bigas para daw sa aso. Pero ngayon aso pa rin kaya ang kakain? Gusto niya ngang bilhin yung sa NFA namin pero sabi ko sayang hahaluan ko na lang ng first class para mawala ang amoy. Sa pananaw ko ang hirap ng buhay noon parehas ngayon. Ang bigas noon per salop ang bilihan ngayon kinikilo na. Parehas din parehong tinitimbang. Ang dolyar noon piso katumbas ng dolar, ngayon P45 na yata.
Kaibigan ang iyong kapalaran nakasalalay sa iyo at kay GOD. Fifty- fifty yan kapatid. Subukan mong huwag ka magtrabaho, araw gabi puro dasal ang gawin mo.Mamamatay ka ng dilat. Baka magalit pa ang Diyos sa iyo. Malamang sasabihin Niya na:" Tao ka ng aking likhain hindi ka hayop para hindi magisip". Totoo ang sabi ni Rizal na : "NASA DIOS ANG AWA, NASA TAO ANG GAWA" kung gusto mong guminhawa magtrabaho ka kapatid, kung kulang , mag-sideline ka. Huwag kang maiingit sa kapitbahay mona may stereo, flat colored TV, computer na may internet pa. Kaya nga ako ngayon lima ang boss ko. Hindi ako tali sa kanila pero lahat sila masaya sa performance ko. Kaya sa buhay ko ngayon masaya ako kahit mahirap pa rin. Lalaki ang mga anak ko na pinagmamalaki kami. Kasi hindi galing sa nakaw ang kinakain nila.
Kaibigan ang buhay maikli dapat nag- eenjoy ka. Ang pagtitipid nasa lugar. Dapat habang nabubuhay ka, nagsasaya ka. Kung mangungutang ka sana hindi mas malaki sa kinikita mo. Lahat ng tao sa mundo may utang, si Lucio Tan may utang din yan. Si Henry Sy ganun din. Pero hindi kasing laki ng yaman nila ang utang nila. Simple kapatid. Pagmangungutang ka para pambili ng cellphone, TV, Computer na hindi mo naman kailangan, pag-isipan mo ng mabuti. Pero kung mangungutang ka para sa business at alam mong kikita ka mas maganda yan. alalahanin mong babayaran mo pa rin yan. Bukas hindi ka na mahirap kung tama ang desisyon mo.
No comments:
Post a Comment